Van een huis een thuis maken

De dag na aankomst eten we ons ontbijt van yoghurt uit plastic bekers, geserveerd met wegwerplepels. Het voelt wel erg basic. Daarna ga ik op pad om wat adressen af te gaan en spullen op te halen. Vanuit Nederland ben ik al lid geworden van verschillende Facebookgroepen om te zien wat mensen aanbieden en verkopen, omdat Marktplaats hier niet gebruikt wordt en Facebook voor alles wordt gebruikt.

Bovendien wilde ik liever niet veel nieuwe spullen kopen, gezien de hoge kosten en het feit dat we misschien maar 1-1,5 jaar hier zullen zijn voordat we alles weer moeten verkopen; dat zou zonde zijn!

Onze standaard voor de staat van spullen in ons huis is wat anders dan in Nederland. Een bureau met krassen op het blad? Prima. Een kinderkeukentje met ontbrekende onderdelen? Ook prima.

De kosten van de emigratie beginnen al behoorlijk op te lopen. Het volledig inrichten van een keuken – bestek, servies, pannen, een blender – kost veel geld. En dan zijn er nog de voorraadkasten! De eerste paar keer boodschappen doen, waren behoorlijk prijzig! Denk aan kruidenpotjes en smaakmakers, maar ook aan kleine items zoals wasmanden, nachtkastjes en een logeerbed. Het loopt snel op.

Dus, als je denkt dat Curaçao goedkoop is om te wonen, think again! We wisten dit wel van tevoren, maar het leven hier blijkt een stuk duurder dan gedacht, vooral de emigratie zelf (auto's, verzekeringen en tal van andere onvoorziene kosten).

We wonen in een huurhuis dat ver boven de standaard op het eiland ligt: een gelijkvloerse woning met drie slaapkamers en een zwembad in een goede buurt. Maar het huis is behoorlijk oud en gedateerd en sommige dingen vallen uit elkaar. De huur is hoger dan wat je in Nederland gemiddeld betaalt voor een ruime eengezinswoning. Tel daar nog zo'n 150-200 euro aan elektriciteitskosten (PER WEEK) en ongeveer 100 euro water per maand bij op. We werken allebei vanuit huis dus de airco staat ook vaak aan wat ook extra elektra verbruikt.

Gas is hier bijna niets en benzine is de helft goedkoper dan in Nederland, hoewel we daar weinig van merken met onze grote, benzine verslindende Amerikaanse SUV's ;)

Je kunt hier zeker goedkoper wonen zonder zwembad, in een appartement of een andere wijk. Maar het kan ook nog veel duurder. Een woning in dezelfde wijk als de onze, maar met de afwerking die we in Nederland gewend zijn, kost rustig nog 1000 euro meer per maand.

En dan hebben we nog de kosten voor boodschappen en het algemene levensonderhoud. Vlees is hier goedkoper dan in Nederland, maar groenten en fruit (behalve bananen) zijn behoorlijk prijzig. Mijn boodschappen zijn al snel zo'n 30% duurder dan in Nederland. Als je niet oplet wat je koopt, kan het nog veel duurder worden. Alles wordt hier bijna geïmporteerd, en sommige Nederlandse producten kosten hier ineens 2-3 keer zoveel.

De kinderopvang is dan weer een stuk goedkoper (toeslagen zijn er niet), met zo'n 600 euro voor 5 hele dagen. Hier krijgt je kind (bij de onze) ook nog eens een warme lunch. Je luiers en doekjes moet je wel zelf meegeven. Vive gaat overigens niet 5 hele dagen, ook al is dat voor de meeste kinderen wel het geval. Het verschil tussen 1 dag meer of minder kost op het totaal 40 euro per dag.

De levensduur van spullen hier is ook anders dan in Nederland. Het tropische klimaat, de luchtvochtigheid, zout en zand zorgen ervoor dat dingen snel kapot gaan. IKEA-spullen zijn hier ook niet ideaal; het MDF trekt krom of er ontstaan vlekken en verkleuringen.

Ik wist wel dat het leven op Curaçao duur was, maar toch blijkt het leven hier een stuk duurder dan gedacht. Maar het is ook gewoon wat het is en onderdeel van het avontuur, het bijstellen van je verwachtingen en je eigen standaard.

Na twee weken begint ons huis toch meer als een thuis te voelen. Zelfs de synthetische vitrage in een bijzondere beige kleur beginnen al een beetje te wennen. Dit komt vooral omdat ik me niet telkens stoor aan iets wat er niet is of gewoon theewater kan koken in een waterkoker in plaats van een koekenpan. Het grootste pluspunt van ons huis is de liggen; centraal op het eiland, niet helemaal bij het bekende Jan Thiel waardoor je altijd in de file staat op die ellendige Caracasbaai, en een gevoel van veiligheid omdat het een gated community is (park is omheind met een elektrische gate voor toegang).

In de komende blogs zal ik ook wat onvoorziene kosten (AUTO'S!) met jullie delen, want na altijd leaseauto's te hebben gereden, is dit wel even wat anders!